زبان صورت جدیدترین ابزار درک و کشف افکار

بزرگترین مذاکره کنندگان، افراد سیاسی و هنرمندان سینما و تئاتر، نیروهای ‌امنیتی ‌و ‌پلیس، در سطح بین‌المللی از تکنیک‌های این روش برای موفقیت در انواع روابط و حرفه خود استفاده می‌کنند.

معرفی مختصر هفت احساس جهانی و بیان عملکرد زبان‌صورت و بدن در درک بهتر از افکار انسان

تشخیص صحیح هریک از حالت‌های منتج از بروز هفت احساس جهانی در چهره انسان می‌تواند در تشخیص حقیقت و دروغ موثر باشد، بدین شکل که اگر این حالت‌ها که در چهره انسان نمایان می‌شود با آنچه فرد می‌گوید و با عملکرد وی در تناقض باشد به معنی دروغ‌گویی و یا پنهان‌کاری است و در غیر این صورت خیر!

برای مثال؛ فرض کنید در روز تولدتان فرد شماره یک زندگی شما، نزد شما آمده و هدیه‌ای به شما می‌دهد، در همان لحظه شما خوشحال می‌شوید که در نتیجه احساس شادی و خوشحالی حالت خنده در چهره شما پدیدار می‌شود و همچنان که هدیه را باز می‌کنید با لبخند که نشانه شادی شما است از او تشکر می‌کنید، در این لحظه شادی و در نتیجه خنده شما حقیقی است.

اما لحظه‌ای بعد که هدیه تولدتان را می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بینید، متوجه می‌‌‌شوید که آن چیزی که انتظار یا دوست داشتید نیست! که این باعث ناراحتی و احساس غم در وجود شما می‌شود حتی شاید بغض گلوی شما را بگیرد و در پی آن امکان دارد خشم در شما برانگیخته شود و شما مجبور به کنترل خود شوید، اما به دلایلی نمی‌خواهید فرد شماره یک زندگی خود را ناراحت کنید، پس در زمانی کوتاه (یک ثانیه یا بیشتر) تصمیم می‌گیرید باز هم بخندید و تظاهر به شادی کرده و دوباره از او تشکر کنید.

اینبار خنده و شادی شما دروغ بوده و اگر فرد مورد نظر کمی دقیق تر باشد و متوجه حالت‌های چهره شما بشود به خوبی می‌تواند پس از اینکه شما هدیه را باز کردید بروز کوتاه غم (یک ثانیه یا کمتر) را در چهره شما ببیند و متوجه خنده دروغین شما گردد.

به این ترتیب اگر در این لحظه شما هم در چهره او بروز حالت‌های مربوط به غم را ببینید متوجه می‌شوید که برای او از اهمیت خاصی برخوردار هستید که ناراحتی شما باعث غم او شده و اما اگر هیچ عکس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌العملی از او ندیدید، متوجه می‌شوید که او یا کلا کم توجه است و یا هر احتمال دیگری بدهید.

هفت احساس جهانی: غم، شادی، خشم، نفرت، تمسخر، تعجب و ترس.

با اینکه این مهارت علمی در شاخه‌های متفاوت کاربرد بسیاری دارد اما در امور و مشاغلی با حساسیت و پیچیدگی‌های زیاد مانند وکالت و قضاوت و کارآگاهی، هنرمندان سینما و تئاتر و نقاشی، روان درمانگران، تجار و متصدیان امور بازاریابی، امور بانکی، پزشکان و پرستاران، اساتید و معلمان و نیز عموم جامعه، از اهمیت و کاربرد ویژه‌ای برخوردار است.

برای مثال؛ وکلا باید با دقت تمام تکه‌های کوچک و گاهی به ظاهر غیر مرتبط با هم را با مهارت و دانش خود در کنار هم چیدمان کنند و آنرا به نحوی ارایه نمایند که قابل قبول مخاطبانشان که اغلب در هر پرونده افرادی با دیدگاه‌های بسیار متفاوت هستند، باشد.

در این راستا اطلاعات حقوقی بخشی از ملزومات نیل به هدف را تامین میکند و بخش دیگر آن قدرت تشخیص حقایق پشت پرده چهره و نیز بدن انسان ها و همچنین قدرت تاثیرگذاری وکلا بر انواع افراد درگیر در پرونده است.

این دانش که با سرمایه‌گذاری و پیگیری بخشی از وزارت دفاع آمریکا توسط برجسته‌ترین دانشمندان با صرف زمان زیاد و بررسی صدها انسان از نقاط مختلف دنیا به دست آمده، با روشی مدون و منظم و اطلاعات طبقه‌بندی شده، جهت درک بیشتر و دقیق‌تر رفتار و حالت‌های حقیقی و واقعی انسان‌ها (حتی از خودتان) به کمک افراد آمده است.

افرادی که موفقیتشان در ارتباط با دیگر افراد، قدرت درک بالا از مسایل پشت پرده انسان‌ها، و همچنین جذبه و توانمندی در تاثیرگذاری بر دیگران، گره خورده، و باعث می‌شود بیشتر بتوانند آنچه در ذهن خود و دیگران می‌گذرد و حالت‌هایی که در انسان‌ها بروز داده می‌شود را موشکافی کرده و عمیق و با جزئیات صحیح‌تر تحلیل کنند.

از آنجایی که اغلب دروغ‌ها با نیمی از حقیقت پوشانده و سپس ارایه می‌شوند، اگر شما بتوانید در اظهارات مخاطب خود قسمت‌هایی که صادقانه نیست و نکته‌های دروغینی که آگاهانه و ناآگاهانه، لابه‌لای حقایق جای داده شده را تشخیص دهید و با دست گذاشتن، دقیقاً روی همان نکات (حتی یک جمله یا کلمه)، باعث حیرت فرد مخاطب و حتی دیگر حضار می‌شوید.

اینگونه می‌توانید با برهم‌زدن آرامش فرد مذکور و مطمئن ساختن او از اینکه نمی‌تواند به راحتی در مقابل شما حقیقت را کتمان کند و دروغ بگوید، او را به این سمت هدایت کنید که راه‌های فرار بسته است و بهتر است به صداقت روی آورد.

چرا که فرد دروغگو در این شرایط احساس خطر می‌کند و دچار اضطراب شده و ناخودآگاه و ناگهانی مسایلی را عنوان می‌کند که به زیان خودش می‌باشد و با این حرکت ناگهانی به خودش و دیگران می‌فهماند که شما درست تشخیص داده‌اید و راز او در حال فاش شدن است.

در این شرایط آنچنان اتمسفری ایجاد می‌شود که باعث می‌شود هم شما مطمئن‌تر و قدرتمندتر به ادامه کار خود بپردازید و هم فرد مقابل هرچه بیشتر آرامش و اعتماد به نفسش را از دست بدهد.

بارها این مورد را در پرونده‌های پیچیده قتل تجربه کرده‌ام که فرد مظنون دلایل محکمی از قبیل شهادت شهود را برای مبرّا نشان‌دادن خود داشت، با رودررویی با تشخیص دروغ‌های کلامی‌اش، به شدت خود را باخته و مسوولین مربوطه را به خود بدبین کرده که در نهایت راهی بجز بیان حقیقت را نیافته است.

در ذیل می‌توانید تجربه‌ای در پلیس آگاهی در این مورد را مطالعه نمایید؛

در پرونده‌ای مربوط به قتل دختر جوانی که با برادرش زندگی می‌کرده، شواهد امر این احتمال را نشان می‌داد که برادر مقتول او را به قتل رسانده و حتی شهود می‌گفتند لباس شخصی که جسد را در بیابان رها کرده شبیه به لباسی است که برادر مقتول بر تن دارد.

از طرف دیگر لوازم متعلق به مقتول در ماشین فرد دیگری از بستگان کشف شد که او هم اعتراف کرد برادر مقتول پس از ارتکاب به قتل خواهرش برای حمل جسد از ماشین او استفاده کرده است، پس از بررسی‌هایی بر اساس زبان صورت تشخیص دادم که فردی که صاحب ماشین بود با مقتول رابطه نا مشروع داشته، وقتی این مساله را برایش بازگو کردم او به شدت مضطرب شد.

بالاخره با اعتراف به رابطه با مقتول و بیان اینکه پس از رابطه با هم درگیر شده‌اند که منجر به قتل وی شده است، اذعان نمود که لباسی که در آن زمان بر تن داشته مشابه لباس برادر مقتول بوده و به همین دلیل شهود به اشتباه تصور کرده بودند که برادر مقتول را در محل کشف جسد دیده‌اند.

از طرف دیگر مهارت و قدرت تشخیص و درک آنچه در ذهن دیگران می‌گذرد مقادیر متفاوتی از احساس ضعف در دیگران در مقابل شما ایجاد می‌کند که باعث می‌شود شما را فردی با جذبه و تاثیرگذاری خاصی بشناسند، مخصوصاً اگر آنچه در ذهن افراد می‌گذرد را در همان موقعیت برای آنها بازگو کنید و یا حتی در زمانی دیگر به ایشان بفهمانید بدون آنکه خودشان حقیقت و مسایل مربوطه را بگویند شما ذهنیات و نیت‌شان را درک کرده‌اید.

من این مورد را بارها در موقعیت‌های گوناگون تجربه کرده‌ام، چه در کلاس‌های بازیگری، چه در سمینارهایی برای افراد متخصص در زمینه‌هایی مانند مذاکره و مدیریت، و امور پلیسی و چه در روابط شخصی و اجتماعی.

البته انجام این نوع تشخیص‌ها نیاز به مهارت خاصی دارد که مطالعه فقط بخشی از آن است و آموزش‌های تخصصی عملی که فراگیری آنها فقط با ابزاری مانند نرم افزار «شرح صورت» ممکن است و کسب تجربه از ملزومات اصلی در این راستا است.

از اینرو هرگز پیشنهاد نمی‌کنم به صرف آشنایی با این علم، مبادرت به تشخیص و تفسیر حالت‌ها و حرکات دیگران بشود چرا که اثرات منفی تشخیص‌های اشتباه به اندازه اثرات مثبت آن تاثیرگذار خواهد بود.

مطالب زیاد و قابل توجهی در مورد این مهارت علمی در دست می‌باشد که با مطالعه کتاب «زبان‌صورت» و به کاربردن نرم افزار «شرح صورت» در اختیار شما عزیزان قرار می‌گیرد.

محسن عبداللهیان، متخصص و مدرس زبان صورت و بدن، از موسسه پال اکمن آمریکا.

بررسی زبان بدن سیاستمداران: از حالت مانیایی احمدی‌نژاد تا خشکی روحانی

بابک مجیدی، انصاف نیوز: محسن عبدالهیان متخصص زبان بدن می‌گوید: «زبان بدن روحانی و ترامپ هیچ فرقی با هم دیگر ندارند و روحانی وقتی می‌خواهد سخنرانی کند انگار در جایی قهر کرده و با حالت خشک و بدنی منقبض می‌آید سخنرانی می‌کند» او همچنین در مورد احمدی نژاد می‌گوید: «حالت‌های مانیایی و شیدایی ایشان بسیار مشکوک است».

عبداللهیان اما در ادامه اشاره می‌کند که: در ایران فقط سیدمحمد خاتمی به نسبت روسای جمهور ایران خوش رفتار و صادقانه بود. و آقای روحانی سعی می‌کند با الگو برداری از رفتارهای آقای خاتمی به ایشان نزدیک باشد.

زبان بدن برای روسای جمهور یک نکته بسیار مهم در کار سیاستمداران است. زبان بدن زبان غیر کلامی هر فردی در دنیاست اما در سیاست‌مداران به نوعی است که می‌توان با داشتن علم آن بسیاری از حالت‌های آن‌ها را آنالیز کرده و پی به حرف‌های غیر کلامی آنان برد. در دنیا زبان بدن باراک اوباما، ولادمیر پوتین و آنجلا مرکل به عنوان دقیقترین رفتارهای زبان بدن سیاستمداران به شمار می‌رود.

به بهانه‌ی پخش مناظرات انتخاباتی ایالات متحده -میان ترامپ و بایدن- برای بررسی این موضوع و همچنین تحلیل زبان بدن سیاستمداران ایرانی -مخصوصا روسای جمهور- به دنبال یک متخصص زبان رفتیم. محسن عبدالهیان دکترای تخصصی زبان بدن از آمریکا که سابقه همکاری با ناجا را نیز دارد در گفت‌وگو با انصاف نیوز به آنالیز زبان بدن سیاستمداران ایرانی و خارجی پرداخته است که متن کامل گفتگو را در زیر می‌خوانید:

انصاف نیوز: تعریف زبان بدن چیست، از کجا شروع شده و مفهوم علمی آن چیست؟

محسن عبداللهیان: زبان بدن یا بدن گفت، چیزی است که در وجود انسان بوده، وجود دارد و الان شناخته شده است. طی تحقیقات اخیر، همانطور که محققان بر روی حرکات پرندگان تمرکز کرده و مشتاق این مسئله بودند، محققینی پیدا شدند که روی رفتار و حرکات بدن انسان کار می‌کردند. این‌ها چیزهایی است که از قبل، حتی شاید از بدو تولد در وجود انسان یعنی در توانایی او بوده است.

یکسری توانایی بصورت ذاتی از انسان اولیه تاکنون که بعدا تحت تاثیر نیازهای متفاوت انسان دچار تغییراتی شده؛ یا بهتر شده و یا فراموش شده است. در حال حاضر به جایی رسیدیم که یکسری رفتار شناخته شده داریم که البته این رفتار شناخته شده همیشه به یک شکل نیست. ما باید شکل‌های مختلف آن را در جامعه ببینیم. مورد دیگری که باید در پاسخ به سوالتان اضافه کنم این است که زبان بدن بسیار گویاست. اما بدن بدون زبان صورت بسیار بسیار غیرقابل اعتماد و ناقص است.

چرا؟

به عنوان مثال در نظریه‌های کلاسیک زبان بدن، کسی که کف دستش بالاست و رو به بالا صحبت می‌کند، نشان از صداقت دارد. من خودم که سال‌هاست مشغول به تدریس زبان بدن بوده و روی آن تحقیق کردم، اگر دروغ هم بگویم می‌توانید کف دستانم را رو به بالا ببینید. من این را به بچه‌های بازیگری آموزش می‌دهم. طوری می‌توانند به شما دروغ بگویند که می‌توانید آن دروغ را بیشتر از صد حقیقت باور کنید.

مورد بعدی این است که ما وقتی وارد زبان صورت می‌شویم، یعنی نوع تفکر را می‌شناسیم و بعد تاثیری که روی احساسات می‌گذارد و بعد در حالت چهره، صدا و بیان چه تاثیری می‌گذارد، این اتفاق است که به ما کدهای درست را می‌دهد. یعنی فقط یک حرکت بدن به ما اطلاعات نمی‌دهد، حالت چهره، نوع تنفس و نوع بیانی که داریم، همه‌ی این‌ها را کنار هم می‌گذاریم.

اگر یکدیگر را تایید کنند، می‌توانیم برداشت درست‌تری داشته باشیم. فقط اگر بخواهیم به تنهایی به رفتار بدن نگاه کنیم، امکان اشتباه زیاد است. و انقدر گوناگونی زیاد است، فرهنگ هم می‌تواند روی بدن تاثیر بگذارد، اما روی حالت‌های چهره نمی‌تواند. وقتی حالت‌های چهره و رفتارهای بدن با هم درنظر گرفته می‌شود، می‌آییم و ریشه را پیدا می‌کنیم. چه احساسی برانگیخته شده که مخاطب این حالت چهره و رفتار بدن را نشان می‌دهد؟

وقتی آن را بفهمیم انگار از یک معادله‌ی سه مجهولی، دوتا از مجهول‌ها را پیدا کردیم. پس می‌توانیم به مجهول آخر که تفکر است برسیم. می‌فهمیم چه افکاری در ذهن این آدم بوده که این احساسات در او برانگیخته شده تا این حالت‌ها را بروز داده است. این است که می‌توانیم تشخیص دقیق‌تری داشته باشیم. اگر هم دقیقا به تفکر طرف مقابل نرسیم، می‌توانیم در یک جا شک کنیم، بررسی‌ها را بیشتر کرده و در جایی دیگر شک‌هایمان را برطرف کنیم.

وارد مسئله سیاست شویم. چند وقت پیش مناظره‌ی بایدن و ترامپ برگزار شد. کدام یک از کاندیداها توانستند در مناظره زبان بدن بهتری را به نمایش بگذارند؟ لحنی که آقای بایدن درباره‌ی ترامپ به کار برد و گفت خفه شو و… با انتقاداتی روبرو شد، اما زبان بدن‌شان چطور تفسیر می‌شود؟

بگذارید کمی اصولی‌تر و اساسی‌تر درباره‌ی این موضوع صحبت کنیم. به رفتارها و حرکات آقای ترامپ قبل از این مناظره برگردیم، ایشان به واسطه‌ی اینکه همیشه در راس یک سیستم تجاری قدرتمند بوده و فقط همیشه فرمان می‌داد و هیچوقت فرمانبردار نبوده، صبر ناشی از فرمانبرداری را هیچوقت تجربه نکرده است. ایشان فقط تجربه‌ی صبر در معاملات را دارد. کمتر وادار شده در جایی صبر کند. اگر هم مجبور شده است که جایی صبر کند، احتمالا بعدا به دفترش رفته و با فحش دادن خودش را تخلیه کرده است. به همین خاطر، ایشان آدم کم صبری است و اصلا دیپلمات نیست.

یک آدم سیاسی اولین چیزی که یاد می‌گیرد این است که در کجا و چقدر باید صبر کند. آدم‌هایی که پله پله از لایه‌های پایین در سیاست بالا آمدند و سیاست را طی

کرد‌‌ه‌اند، یکی از بزرگترین سیاست‌ها صبر و سکوت است. این آدم‌ها می‌توانند صبر و سکوت کنند که ترامپ این خصیصه را ندارد و یاد نگرفته است.  اما به شدت فکر اقتصادی قوی دارد. شاید ترامپ از آن دسته افرادی باشد که انگار می‌تواند هرچه بدهی بیشتری داشته باشد، از آن درآمد بیشتری به دست آورد.

این‌ها به رفتار بدن ترامپ چه ربطی دارد؟ ترامپ در این مدت بازی نکرده و خودش بوده است. «خیلی سریع این کار را انجام دهیم و چرا باید فوت زمان داشته باشیم؟! مرگ زمان یعنی مرگ پول، ثروت، هزینه بالا و ما باید آنچه را که می‌توانیم باسرعت بالا انجام دهیم؟!»

کاری نداریم که آیا تفکرات او درست یا غلط است. من آنقدر سواد سیاسی ندارم تا بخواهم ایشان را نقد کنم. اما به لحاظ این نوع حرکتی که بدن و حالت‌های چهره ایشان دارد، ترامپ خودش بود. اگر ما این مناظره را که به توهین، بی‌احترامی و مشاجره رسید در نظر بگیریم، به این دلیل بود که بایدن توسط مشاورین و آموزگارانش، آماده شده بود.

برای اینکه شما باید بتوانی گوی و میدان را از ترامپ بگیری. چرا؟ چون ترامپ بلند و تندتند حرف می‌زند، رفتار بدنش رو به جلو و تهاجمی است. بخاطر همین اگر شما بخواهی آرام حرف بزنی، اجازه صحبت کردن به شما را نمی‌دهد. شما باید بلند حرف بزنید و مثل خودش صحبت کنید. حتی به او پرخاش کرده و اگر در حرفت می‌پرد شما هم وسط حرفش بپرید. دقیقا مثل خودش برخورد کن تا بتوانی گوی و میدان را از او بگیری.

آقای بایدن، در آنجا یکدفعه به نظرش رسید که برگردد و بگوید خفه شو. ما این اتفاقات را داریم. من مشاوره‌ها و آموزش‌های زیادی داشتم. در یک جا، من به عنوان آموزگار مثال زدم، اگر طرف دستش را زودتر بلند کرد تو زودتر به صورتش بزن و او هم رفته و این کار را کرده است. چه بسا برای بایدن یک همچین اتفاقی افتاده باشد. می‌خواست با ترامپ مقابله به مثل کند که آن مناظره تبدیل به مشاجره و مسائل این چنینی شد. اما بعدا دیدیم به محض اینکه ترامپ خبر مریضی‌اش را اعلام کرد،

بایدن اولین کسی بود که پیام داد و گفت ما رقیبیم اما در عین حال نمی‌خواهیم اتفاق بدی برایت بیافتد در این نوع مقایسه، بایدن به نسبت ترامپ آدم محترم‌تر و آرام‌تری است. نمی‌خواهم به کسی برچسب محترم و نامحترم بزنم.

در مناظره‌ی چهار سال قبل ترامپ با هیلاری کلینتون، هیلاری کلینتون اصلا به او نگاه نمی‌کرد و نگاهش به مجری مناظره بود و رفتاری که با ترامپ داشت به گونه‌ای بود که انگار دارد با یک پسربچه رفتار می‌کند. مشابه این رفتار را هم بایدن داشت. انگار که ترامپ در مواجهه با این دو فرد یک آدم اشتباهی به نظر می‌رسد. اشتباهی از این نظر که ترامپ سیاسی نیست.

من مناظره‌ی قبلی ترامپ با کلینتون را ندیدم چون اشتیاقی به مسائل سیاسی ندارم. اما چیزهایی که در کلیپ‌ها دیدم این است که ترامپ به واسطه‌ی اینکه یک مناظره کننده‌ی تجاری بود نه یک مناظره کننده‌ی سیاسی، همیشه یک آدم رئیس بوده و این رئیس نوع نگاهی که دارد، بانفوذ و آمرانه است.

یک نفر مثل هیلاری کلینتون، این را از مشاورانش یاد گرفته و آن‌ها تاکید کردند که اصلا به ترامپ نگاه نکن. چون اگر این گونه باشد، یک رئیس اعتماد به نفسش را از دست می‌دهد.

چرا؟

بخاطر اینکه رئیس‌ها وقتی با مرئوسین خودشان صحبت می‌کنند، مرئوسینشان حتما به آنها توجه می‌کنند. یعنی حتما به آنها نگاه می‌کنند. البته شاید جرئت نکنند توی چشمان رئیس نگاه کنند، اما حداقل در صورتش نگاه می‌کنند. اما رئیس دقیقا چشمانش را می‌بیند که کجا را نگاه می‌کند.

اصولا وقتی کسی نگاهشان نکند، یکی از مبانی قدرت در ناخودآگاهشان را از دست می‌دهند و به طور ناخودآگاه نمی‌دانند چه شده است. انگار فردی از یک تک تیراندازی که نمی‌داند کجاست تیر بخورد. یا ماشینی که یکی از چرخ‌هایش کم باد است، تعادلش به هم می‌خورد. این می‌تواند به اعتماد به نفس صدمه بزند.

من فکر می‌کنم هیلاری کلینتون به این دلیل این کار را کرد. به نظر من ترامپ رفتار سیاسی را بلد نیست. خوش رفتارترین آدم سیاسی‌ای که دیدم اوباما بود. خوش رفتار که می‌گوییم، حتما به این معنا نیست که موفق‌ترین هم هستند.

تفاوت‌های بین اوباما و ترامپ را در چه میبینید؟

تفاوت‌های خیلی زیادی دارند.

با توجه به اینکه اوباما هم سیاستمدار نبود. اول حقوقدان بود و بعد وارد دنیای سیاست شد.

ترامپ هم سیاستمدار نیست. اما به نظرم، اوباما رفتار سیاسی، رفتار فیزیکی، حالت، چهره و تفکر سیاسی خیلی بیشتری داشته است. دلیل آن هم این است، در چندتا از ویدئوهایی که از اوباما دیدم، وقتی به او در مناظره‌ها و یا کمپین‌های تبلیغاتی‌اش توهین می‌شد، چقدر صبر و سکوت را پیشه می‌کرد.

حداقل ۱۰ الی ۱۵ ثانیه سکوت و خودش را آرام می‌کرد و بعد جواب می‌داد. اگر پاسخش محترمانه نبود باز هم بی‌احترامی نمی‌کرد. صبر و تحمل داشت.

ترامپ این صبر را ندارد و همیشه رئیس مآبانه رفتار می‌کند. از قبل برنامه ریزی می‌کند تا آن را اجرا کند. یک رئیس تجاری است، نه یک رئیس نظامی و سیاسی. من حتی نمی‌گویم مدیر سیاسی، رئیس تجاری.

تفاوت رئیس تجاری و مدیر تجاری در چیست؟

رئیس تجاری شاید بتواند هزاران مدیر تجاری را مدیریت کرده و آنها را در سیطره خودش داشته باشد اما به این معنا نیست که مدیر خیلی موفقی است. اتفاقا چون نمی‌تواند مدیر موفقی باشد، رئیس موفقی است. می‌تواند انگیزه‌های خوب نه فقط انگیزه روحی و روانی که حتی انگیزه مادی و معنوی را  ایجاد کند.

و اینکه سلسله مراتبی را ایجاد می‌کند تا فقط خودش با یک یا چند نفر در ارتباطی محدود باشد و آن یک یا چند نفر اگر هزاران زیرشاخه هم داشته باشند، هیچوقت کسی این آدم رئیس را نمی‌بیند. اینطور افراد، افرادی هستند که فقط هدف می‌گذارند و آن را بدست می‌آورند.

مدیران اغلب برای کسی مثل همین روسا کار می‌کنند. مدیران عملیاتی‌ترند و طور دیگری از جان و دل مایه می‌گذارند. روسا فرمانروایی می‌کنند و مثلا مذاکراتی را انجام می‌دهند که آدم‌های عادی نمی‌توانند.

بین رفتار و زبان بدن آقای ترامپ و آقای روحانی کدام یک توانسته‌اند موفق عمل کنند؟

هیچکدام. من چند وقت است که رئیس جمهور خوش رفتاری در جامعه‌مان ندیده‌ام. همان ایرادی که ما از ترامپ می‌گیریم: ما می‌گوییم او خیلی خودش است. رئیس بازی که در دستگاه تجاری خودش پیاده کرده، در کاخ سفید آورده است.

یک مشکل بزرگی که در رفتار و حرکات آقای روحانی می‌بینم، تفکرات احساسی است که به وضوح خودش را نشان می‌دهد. ایشان اگر با کشوری مشکل دارد و می‌آید سخنرانی کند انگار در خانه‌اش قهر است. با چهره‌ای گرفته، بدنی منقبض، یک سخنرانی خشک و بی روح می‌کند.

نمی‌توانیم خشک و بی روح حتی در جبهه جنگ از خودمان دفاع کنیم. علیرغم اینکه ما خیلی وقت‌ها خنده‌های بلند ایشان را دیده و شنیده‌ایم. اینها به خشکی که می‌گویم ربطی ندارد. مثلا در ماه محرم ایشان بصورت افسرده در جلسات حضور پیدا می‌کنند. این یک مورد از شباهتشان است. مورد دیگر این است که وقتی کارهایی خراب می‌شود، در عمده‌ی موارد یک آرامش خاطری در آنها می‌بینیم.

در پس همه‌ی اضطراب‌هایی که وجود دارد، یک لایه‌ی رویی نشان می‌دهند که هیچ خبری نیست و تقصیر من نبوده و تقصیر دیگران است. ترامپ این اتفاق را کمتر داشته یا حداقل من کمتر دیدم. اما این موضوع در آقای روحانی به وضوح دیده می‌شود. این البته برگرفته از یک مسئله دیگر هم هست. هر دو، بار خودشان را نه بعد از ریاست جمهوری، بلکه قبل از ریاست جمهوری بسته‌اند. قطعا در تصوراتشان این است که من هرچه در توانم بود را برای مملکتم انجام دادم. حالا هرچه خراب می‌شود تقصیر من نیست.

بعضی از اتفاقاتی که مثل حوادث بنزین افتاد، ایشان در کنفرانس مطبوعاتی آمدند، گفتند من صبح روز شنبه باخبر شدم و این گفتار را با لحن خنده بیان  کردند، آیا این نشانه‌ی تناقض رفتاری در چهره ایشان است؟

الکی موضوع را سخت نکنید. همانطور که ایشان وقتی با کشوری مشکل دارند و چهره‌شان طوری است که وقتی می‌خواهند در سازمان ملل سخنرانی کنند، انگار در خانه قهر کرده‌اند، همانطور هم که آقای روحانی گفتند، یک اتفاقی افتاده و مجبور بودیم این کار را بکنیم و شما دلخور نشوید. این را با خنده گفته که خیلی از آدم‌های سنتی هم این کار را می‌کنند.

در موضوع بنزین هم این کار را کردند اما چاره‌ای نداشتند. کار خوبی نبوده و همه متضرر شدیم اما راه دیگری هم نداشتند. ایشان نه، صدتا رئیس جمهور دیگر هم بودند، این کار را می‌کردند چون برنامه این بود. به نظرم ایشان طوری آمدند و با خنده صحبت کردند که انگار باید این اتفاق می‌افتاد.

آقای احمدی‌نژاد را چه طور تحلیل می‌کنید؟

اجازه بدهید من درباره‌ی ایشان حرفی نزنم. اگر می‌توانستم، سیستم پزشکی و درمانی را دعوت می‌کردم که ایشان را مورد بررسی قرار دهند. حالت‌های مانیایی و شیدایی ایشان بسیار مشکوک است. من در این زمینه تخصص ندارم که بخواهم حکم قطعی صادر کنم، اما به لحاظ رفتارشناختی و شناخت روح و روان انسان‌ها می‌خواهم بگویم که این رفتار حالت‌های مانیایی است.

چرا؟

به عنوان مثال، آن زمان که داستان هاله‌ی نور پیش آمد که بعدا ایشان آن را نقض کرد، این نقض یک دروغ بزرگ بود. ای کاش اصلا یک مدت درباره‌اش حرف نمی‌زد و می‌گفت که نمی‌خواهم درباره‌اش حرف بزنم. این شکلی خیلی بهتر از یاد می‌رفت.

در همین اواخر هم او به آنجلینا جولی توییت کرده که «درست میگی و ما با هم می‌توانیم کار کنیم». این آقای احمدی نژاد! این رفتارها اصلا قابل درک نیست. اتفاقات سال ۸۸ مگر فراموش شدنی است؟

درست است که شما هم مثل آقای روحانی و مثل همه‌ی رئیس جمهورهای قبل و بعد از این، یک چیزهایی به نظر خودتان از عهده‌تان خارج است. اما اینکه شما آمدید و مستقیما مردم را خس و خاشاک خواندید، حالا عوض شده است؟

حداقل از آقای ضرغامی یاد بگیرید. می‌گویند دخترها پلنگند و ما هم می‌نشینیم نگاه می‌کنیم و لذت می‌بریم. آقای ضرغامی در چند ویدئوی اخیر، یکدفعه یک چرخش ۱۸۰ درجه‌ای از خود نشان داده است. مشخص است که ایشان دارد برای انتخابات بازی‌های تبلیعاتی می‌کند. اما این در اختیار خودش است. به این شکل نیست که یکدفعه ایشان بالا بزند و جوگیر شود. من واقعا نمی‌دانم چه شد که آقای احمدی نژاد رئیس جمهور شد.

ادامه در بخش دوم

این مقاله در تاریخ 3 آبان 1399 در وب‌سایت انصاف‌نیوز منتشر گردیده است.

لینک مقاله

تحلیل زبان صورت و بدن کریمی و ساکت در مناظره جنجالی نود

کریمی در جست و جوی حق و ساکت در تلاش برای پنهان کردن احساساتش

مناظره برنامه نود که شاید یکی از جنجالی‌ترین برنامه‌های تاریخ این برنامه پر مخاطب تلویزیونی باشد، با موضوعات زیادی که توسط «کریمی» مطرح شد و پاسخ‌هایی از سمت دبیر فدراسیون فوتبال، به پایان رسید. با این حال و در ادامه تلاش می‌شود با تحلیل زبان صورت و بدن این دو نفر زوایای پنهانی از این مناظره را روشن کنیم. فارغ از این که در این مناظره حق با چه کسی بوده است، تلاش می‌کنیم از روی تصاویر، زبان بدن دو طرف را تحلیل کنیم. در ضمن چون حالت چهره ساکت در این برنامه ثابت بود فقط یک تصویر را از ایشان انتخاب کردیم.

خشم واضح «کریمی»

در این تصویر، خشم کریمی در واضح‌ترین حالت ممکن به نمایش درآمده است. جلو آمدن فک پایین، انقباض لب‌ها با باریک شدن لب بالا و انقباض پلک‌های پایین چشم نشان دهنده خشم شدیدی است که در چهره کریمی واضح است و می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد.

اطلاع «کریمی» از حقیقت‌ها

در سمت چپ این تصویر با کمک خط لبخند کنار بینی، یک مقداری تمسخر می‌بینیم. حالت سر که رو به بالاست به همراه ژست بدنی کریمی و ابروهایش که کمی بالا رفته، نشان دهنده غرور اوست. غروری که انگار می‌خواهد به طرف مقابل بگوید: «دست تو که برای من رو است و می‌دانم که حقیقت را نمی‌گویی».

نگاه‌های تمسخرآمیز «کریمی»

در این تصویر، تمسخر پررنگ‌تر شده است. کریمی با این حالت می‌خواهد ادعا کند حقیقت ماجرا را می‌داند و تلاش ساکت بی‌فایده است. با این حال، نحوه نشستن و دست چپ «کریمی» که روی دسته صندلی است این پیام را به ما می‌دهد که او عصبی است و آرامش ندارد.

تلاش «ساکت» در پنهان کردن خشم

درباره این تصویر و به طور کلی درباره آقای «ساکت» باید گفت که آدم بسیار آرامی است، شاید به این دلیل که زیاد در جلسات این چنینی شرکت کرده یا چون آدم درون‌گرایی است یا هر دو. «ساکت» در این برنامه نشان داد که هیجاناتش کاملا درونی است و خیلی کم بیرونی می‌شود. در این تصویر، خشم و تمسخر «ساکت» هرچند که بسیار ظریف است و تلاش زیادی در پنهان کردنش دارد دیده می‌شود.

گوشه چپ دهان وی که به سمت بالاست و خط لبخندی که در یک طرف صورت عمیق‌تر شده نشان دهنده تمسخر و لب‌هایی که به هم فشرده شده و گوشه لب‌ها سفت شده است، نشان‌دهنده خشم است. باید پذیرفت که «ساکت» خیلی خوب توانست از پس وظیفه مذاکره کنندگی اش برآید.

کاری به این که حقیقت را گفته یا خیر نداریم ولی همین که آرامش خودش را به خوبی حفظ کرد یا اساسا چنین آدمی است، چهره خوبی از او در ذهن مخاطب به جا گذاشت.

تفاوت خنده «کریمی» و «ساکت» 

در این تصویر، واضح است که آقای ساکت و کریمی از هم فاصله گرفته‌اند که این رفتار معنادار است و به این ادبیات، فاصله جویی می‌گوییم. آدم‌هایی که تمایل ندارند با هم رابطه‌ای داشته باشند، این چنین کنار هم می‌ایستند.

با این حال، وضعیت سر «ساکت» که بالاست، نشان می‌دهد که خودش را بازنده نمی‌داند و غرور خودش را دارد اما دست چپ که روی میز است، نشان می‌دهد که این سطح از انتقاد باعث شده تا کمی احساس ضعف بکند اما تلاش می‌کند تا این احساسش را همچون تمام لحظات دیگر مناظره، پنهان کند و به خوبی در این زمینه موفق شده است.

درباره لبخند «کریمی» هم در این عکس باید گفت که لبخندش دروغین است و او همچنان عصبی است که از انقباض لب‌ها و به خصوص دست‌های به هم فشرده اش به راحتی می‌توان این ماجرا را فهمید. حالا شاید به دلیل دوربین یا هر مسئله دیگری تلاش می‌کند تا چهره دیگری از خودش نشان دهد که واقعی نیست.

کریمی برنده مناظره بود؟!

شاید بپرسید چرا مردم طبق نظرسنجی‌ها، «کریمی» را پیروز این مناظره می‌دانند؟ درباره عصبی بودن کریمی باید گفت که مردم می‌دانند او برون‌گراست و هیجاناتش را به راحتی بروز می‌دهد. با این حال، به نظر می‌رسد که او مسائلی را می‌داند اما مدرکی برای اثباتش ندارد و همین باعث اضطرابش شده است. در این بین، شاید نگرانی از آینده به دلیل حرف‌هایی که می‌زند، به صورت ناخودآگاه به سمت او آمده و استرسی شده باشد.

در همین شرایط، «ساکت» خیلی هوشمندانه یک سری مسائل واقع شده را مطرح کرد. بهتراست بگوییم این حق‌خواهی «کریمی» را مردم درک کردند و پذیرفتند که او آدم هیجانی است و به دلیل دروغ یا تهمت یا هر چیز دیگری مثل این‌ها عصبی نشده است، بنابراین از او راضی‌تر بودند.

این نظر کارشناسی به نوشته محسن عبداللهیان در تاریخ ۲۵ بهمن۱۳۹۶ در ضمیمه شماره ۱۹۷۵۸ زندگی سلام در روزنامه خراسان صفحه سوم منتشر گردیده است.

لینک مقاله

تحلیل زبان بدن کی ‌روش بعد از قرار گرفتن ایران در گروه مرگ

خشمگین، نگران و ناراضی!

بعد از صعودی دلچسب به عنوان اولین تیم به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، همه چیز می توانست خیلی بهتر از الان پیش برود تا تیم ملی با صعود از مرحله گروهی، تاریخ ساز شود اما شد آن چه که نباید می شد! تیم ملی کشورمان در جام جهانی با پرتغال که در رده سوم رنکینگ فیفا بعد از آلمان و برزیل قرار دارد، با اسپانیا که در رده ششم رنکینگ فیفا و بهترین تیم سید ۲بود و با تیم مراکش که بدون گل خورده به جام جهانی صعود کرده است، هم گروه شد.

با توجه به جوک هایی که برای تیم ملی ایران به دلیل قرار گرفتن در گروه مرگ ساخته شده، تحلیل زبان بدن «کی‌روش»، مربی تیم ملی کشورمان گویای خیلی چیزها درباره گروه مرگ خواهد بود.

لحظه قطعی شدن قرعه ایران

لبخند کی‌روش در این عکس فقط بر روی گونه هایش دیده می شود و خبری از آن در دور چشم ها نیست بنابراین لبخندی مودبانه است که کی‌روش نتوانسته دروغین بودن آن را پنهان کند. در کنار این لبخند، فشرده شدن لب ها به یکدیگر که از گوشه های دهانش بیشتر مشخص می‌شود، نشان دهنده خشم اوست. در خور ذکر است که خشم همیشه به معنای عصبانیت نیست، نارضایتی هم یکی از معانی خشم است. همچنین احساس ترس و نگرانی از کشیدگی افقی لب پایین کی روش با توجه به قرار گرفتن ایران در این گروه، برداشت می شود.

عکس کی‌روش در پیامش به مردم

در این عکس به نظر می رسد که کی‌روش دست به سینه است. یکی از ساده ترین مفاهیم این نوع ایستادن در زبان بدن، گارد گرفتن در برابر یک ماجرا یا شخص است. به نظر می رسد که دلیل دست به سینه بودن کی‌روش در این عکس، معذب بودن اوست. این معذب بودن نشان می دهد او قرار است حرف هایی بزند که نمی خواسته بگوید و احتمالا به جایی رسیده که چاره دیگری برایش نمانده است اما در نهایت تصمیم گرفته که حرفش را با تمام حاشیه هایی که ممکن است برایش داشته باشد، بزند.

اگر به سمت راست گونه کی‌روش در این عکس نگاه کنید، گوشه سمت راست لب او بیشتر از طرف دیگر به سمت بالا کشیده شده است. لبخند یک طرفه نشانه احساس تمسخر است و در این جا چون کی‌روش گفته «برایم اهمیتی ندارد که آن ها نمی خواهند من صحبت کنم، می توانند مرا اخراج کنند!» آن تمسخر و تحقیر، حقیقی بودن این جمله اش را تایید می کند، زیرا اغلب اوقاتی می توانیم بگوییم مسئله ای برایمان بی‌اهمیت است که آن مسئله در ذهنمان تحقیر شده باشد و دیگر برایمان مهم نباشد.

زبان بدن کی‌روش نشان می دهد او در حرفش صادق است و شاید فشار بالای این گروه سخت، باعث شده تا به این جمع بندی برسد که اخراج، به نفع اوست!

رفتارهای او در اولین مصاحبه اش

رفتارهای کی‌‌روش در این ویدئوی کوتاه که لحظاتی بعد از مشخص شدن گروه ایران گرفته شده است، به طور کامل مشخص می کند که از قرعه ایران به شدت ناراحت و عصبانی است.

رنگ خشمگین بودنش در لحظه به لحظه این ویدئو از لحظه دست دادن به خبرنگار تا پایان صحبت هایش به وضوح در رفتارهایش دیده می شود.

اگر این ویدئو را با دقت ببینید، متوجه خواهید شد که کی‌روش در تمام لحظاتی که مشغول صحبت کردن است، به دوربین و خبرنگار نگاه نمی کند و بیشتر اوقات سرش پایین است یا به دور دست نگاه می کند. این نوع دزدیدن نگاه ها نشان می دهد که او نمی خواسته در این لحظات صحبت کند و شوکه شده است اما به هر دلیلی مجبور است صحبت کند.

جمع بندی زبان بدن کی روش

در مجموع نارضایتی شدید او از این شرایط کاملا روشن است و در لحن صحبت هایش به نظر می رسد که شرایط را به هیچ وجه آن گونه نمی بیند که بتواند تیم را به مرحله بعدی که هدفش بوده، برساند.

این نگرانی، لحظه ای او را بعد از قطعی شدن هم گروه های ایران آرام نگذاشته است. همچنین با توجه به تمام عکس ها و ویدئو های منتشر شده از کی‌روش تا این لحظه و با برداشت هایی که از زبان بدن او می‌شود، به نظر من او به جایی رسیده که اگر به خواسته هایش توجه نشود، رفتنش قطعی است و لحظه ای در گرفتن این تصمیم درنگ نخواهد کرد. اصلا شاید هم بیشتر دوست داشته باشد تا به قول پیام فیس بوکی اش، او را اخراج کنند.

نویسنده : محسن عبداللهیان، دارای مدرک تخصصی تشخیص ریز حالت های چهره از آمریکا و نویسنده تنها کتاب «زبان صورت»

این مقاله در تاریخ ۱۲ آذز ۱۳۹۶ در ضمیمه شماره ۱۹۶۹۷ زندگی سلام در روزنامه خراسان صفحه سوم منتشر گردیده است.

لینک مقاله